...ای كـاش

یک رنگ بودن یا صد رنگ بودن ؟ مسئله این است! مدت ها بود با خودم میگفتم من چه رنگی ام ؟ آدمیم که زود رنگ عوض میکنم؟ آدمی ام که رنگ ثابت ندارم ؟ قابل اعتماد نیستم و کلا هر چی عمل و رفتار دارم بر باد هواست ؟ بعد از پردازش های ذهنی فراوان به این نتیجه رسیدم که همه آدم ها درونشون پر از رنگ های مختلفه وگرنه نه هیچ گاه میخندیدن نه هیچ گاه گریه میکردن نه هیچ وقت ناراحت و نه هیچ گاه خوش حال . اون وقت که نه انسان بودن معنایی داشت نه نظام رفتاری و اعتقادی و نه زندگی